Uitgeverij Parterre – Utrecht Nederland | Uw patient; onze moeder
1
post-template-default,single,single-post,postid-1,single-format-standard,ajax_updown,page_not_loaded,,wpb-js-composer js-comp-ver-4.11.2.1,vc_responsive

Uw patient; onze moeder

Op 22 oktober 2015 is het boek ‘Uw patient; onze moeder’ van Mieka Vroom bij Uitgeverij Parterre verschenen.

Mieka Vroom is freelance journaliste en houdt zich bezig met de relatie tussen familie en professional in de zorg. Tijdens het tien jaar durend verblijf van haar moeder in het verpleeghuis hield zij een blog bij met als motto: ‘We don’t have any problems with the residents. Just with their relatives.’

Na het overlijden van haar moeder in 2012 begon zij met het schrijven van ‘Uw patiënt; onze moeder’ .In dit boek betoogt zij dat het mogelijk is om familie een serieuze rol te laten spelen in de zorg voor haar familielid in een verpleeghuis. Haar verhaal laat zien dat dit ook weerstand oproept. Een verpleeghuis heeft zijn eigen dynamiek en stelt vaak (onnodige) grenzen tot waar familie mag helpen.

De familie in dit boek laat zich daar echter niet door weerhouden. Zij is actief betrokken bij de zorg die daardoor persoonlijker en zinvoller wordt. Dit boek maakt het belang en de betekenis van samenwerking duidelijk, tussen alle betrokkenen.

 

Meer lezen, zien en horen over dit boek?

Hier vind je de uitgebreide informatie rondom dit boek.

 

Sharen en reageren?

7 Comments

  • Jacomine Meyling

    “Ik heb er lang over gedaan (ligt aan mijn tempo hoor), maar gisteravond las ik het boek over jullie moeder uit. Wat een prachtig en aangrijpend document en hoe actueel!
    Ik moest er soms over grinniken, kreeg er buikpijn van en herkende veel van wat wij momenteel beleven met mijn schoonmoeder. Ik vond het zo prachtig dat jullie ondanks alles bleven bij ‘wat kunnen we doen om haar het leven en sterven zo aangenaam mogelijk te maken’, indrukwekkend.”

  • Ingmar A. van de Sande

    Ik heb ‘Uw patiënt, mijn moeder’ met erg veel plezier gelezen. Aanvankelijk verwachtte ik dat het een zwaarmoedig werk zou zijn, gezien het onderwerp. Het tegendeel bleek het geval. In een stijl die me enigzins deed denken aan Yvonne Keuls haar boek over háár moeder, leest het boek zeer gemakkelijk weg en heb ik het in één ruk uitgelezen.
    Met heel veel gevoel, maar ook humor beschrijft Mieka Vroom de obstakels die ze tegenkwam tijdens het ziekteproces van haar moeder. Het zou verplichte literatuur moeten worden voor hen die een opleiding doen als verpleger/ verpleegster voor patiënten met Alzheimer.
    Verder hoop ik ten zeerste dat het niet bij dit ene boek gaat blijven. Iemand die zo kan schrijven moet daar beslist in verder gaan!

  • Stella Braam

    In één adem uitgelezen: het boek ‘Uw patiënt; onze moeder’ van Mieka Vroom. Een huiveringwekkend verhaal, terwijl Mieka zonder emoties haar ervaringen optekent. En dat is haar kracht! Mieka beschrijft hoe zijzelf, haar familieleden en zelfs ingehuurde mantelzorg haar moeder een prettig verblijf in een verpleeghuis proberen te bezorgen. Maar die hulp wordt niet heus op prijs gesteld door het personeel. Sterker, die stuit niet zelden op weerstand. Verbijsterend, want ten tijde van bezuiniging heb je de familie hard nodig. Zou je denken. Mieka raakt verstrikt in bizarre protocollen, vreemde gezagsverhoudingen en een ondoorgrondelijke organisatiecultuur. Meubels moeten wijken voor een tillift en meer van dit soort Kafka… Mieka’s boek moet in elk verpleeghuis verplichte kost worden. En ook voor familieleden een aan te raden boek. Mis ‘t niet!
    Stella Braam, auteur van ‘Ik heb Alzheimer, het verhaal van mijn vader in deze tijd’

  • Henri Reiling

    Ik heb je boek gelezen. Zo hier en daar momenten van “ja dat ken ik ook”. Het hele boek door is je eigen beleving/ervaring het onderwerp, en dat mag ik wel. Er is geen analyse van hoe het tehuis qua organisatie en sturing in elkaar zit, er is niet op zoek gegaan naar “die ene die aan de knoppen zit”. Zo schets je de afstanden. “Dwalen in het wonderland van de zorg” zou een ondertitel kunnen zijn …
    Henri

  • Susan Rietveld

    “Heel respectvol ook, en het wordt nergens zeuren of schelden, er zit altijd een zelfrelativering in, mooi.”
    Susan Rietveld, zzp-er ouderenwerk/beleid, WMO

  • Dick Hollander

    “Leest als een trein.”
    Dick Hollander, eindredacteur het Onderwijsblad, AOB.

  • Harrie Mazeland

    “In de eerste hoofdstukken werd ik vooral geraakt door dingen die ik herkende en die me aan mijn eigen moeder deden denken. Ik dacht eerst wel dat het weer zo’n boek zou worden over de ontroerende en de ontluisterende kanten van een moeder in het verzorgingstehuis. Maar de eerste helft van het boek is achteraf gezien een mooie basis om in de tweede helft op een heel persoonlijke manier een pleidooi te houden om de familie meer gelijkwaardig te betrekken bij de verzorging. Dat doe je heel gepointeerd, je zet de zaken helder op een rij met per hoofdstuk een andere invalshoek (de instelling, het dossier, de zeven hoofdvragen en de stervensproblematiek). Prachtig, en heel sterk.”
    Harrie Mazeland (ervaringsdeskundige)

Post A Comment

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.